Coitus Interruptus

Ik zal even uitleggen wat er aan de hand is. Want het is een onduidelijk. Ik zal gewoon even zeggen hoe het zit. Het is namelijk zo, mijn vriendin, laten we even voor het gemak HÉÉ noemen.Ja, ik zeg nou, vriendin, officieel is het mijn vrouw. We zijn getrouwd, maar ik vind het niet klinken ‘mijn vrouw’. Met je vriendin heb je geile seks en met je vrouw, daar ga je mee naar bed. Voor je het weet heb je ‘geslachtsgemeenschap’…

Mijn vriendin die stelde mij een tijdje geleden voor het voldongen feit dat zij ging stoppen met de pil. En dat ik onderhand maar een keer wat moest verzinnen om ervoor te zorgen dat zij niet zwanger zou worden. Ja goed, een ding wist ik meteen heel zeker en dat is, condooms,… dat is geen optie. Ik heb het al eens geprobeerd, maar het rubber, hoe dat ruikt, hoe dat voelt…. Ik heb toch altijd, als ik met condoom vrij, toch het gevoel alsof ik met Barbamama lig te ne*ken. En geen kwaad woord over Barbamama. We kennen allemaal de mop, maar uiteindelijk is Barbamama wel de enige vrouw ter wereld die na het ne*ken daadwerkelijk kan veranderen in een stel vrienden en een krat bier.

Maar goed dat viel af. En ja het enige wat ik verder nog kon bedenken was, ‘voor het zingen de kerk uit’ of zoals wij in Eindhoven zeggen ‘coitus interruptus’. Maar goed, grote nadeel daarvan is natuurlijk, dat is niet veilig. Ik vertel niks nieuws, dat weet iedereen. Dat komt omdat vrouwen van voorvocht ook zwanger kunnen raken. Dat is algemeen bekend. Ik heb het altijd geweten, ook van dat voorvocht. Wat ik nooit echt helemaal gerealiseerd heb, is dat er dus mensen zijn ontstaan als gevolg van een ferme zaadlozing en je hebt mensen die zijn ontstaan als gevolg van voorvocht. De zogenaamde ‘voorvochtmensen’. Als je het weet, dan zie je het.

Zwanger

Maar goed, het ging op zich allemaal goed. Het ging goed tot het moment dat het mis ging en mijn vriendin mij belde en zei: “Theo, je moet komen.” Ik zei: “Hoezo, wat is er dan?” Ze zei: Ja, kom nou maar.” “Wat is er dan?” Ze zei: “Kom nou.” Ik dacht, f*ck waar is ze nu weer achter gekomen? Dus ik ging naar haar toe, want wij wonen niet samen. Dat had ik er nog niet bij verteld. We zijn wel getrouwd, maar we wonen niet samen. Dat kan ook, ik kan het iedereen aanraden. Er was natuurlijk wel even sprake van dat zij bij mij in zou trekken, maar ik denk nee hè, Ik vind het ook leuk om af en toe een balletje te trappen, maar ik hoef geen voetbalveld in mijn huis. Snap je? Afijn, ik ging dus naar haar toe. Zij woont vlakbij. Een ‘hola’ zoals dat heet, een ‘huwelijk op loopafstand’. Dus twee straatjes en ik ga bij haar naar binnen. En zij staat mij al op te wachten in de gang en ze kijkt me aan met een blik die ik niet helemaal kan plaatsen. Ik doe de deur achter me dicht en ze zegt het gewoon, recht in mijn gezicht. Ze zegt: “Theo, ik ben zwanger.” En ik zal heel eerlijk zeggen, ik had op dat moment niet echt een expressie paraat die klopt bij die situatie. Waardoor zij zei: “Wil je dat ik het weg laat halen?” Ik zeg: “Nou, ik zou het wel láten doen! Ja, je moet niet zelf maar,...” Ik had nooit zoveel met abortus, maar als het van jezelf is… Maar goed, ik zat in die situatie dat ik moest nadenken over wat ik nu eigenlijk wilde. Wat moet je nadenken? Argumenten zijn het probleem nooit, maar waar moet je het heen geluld hebben? En tuurlijk dacht ik meteen: Wil ik wel dat mijn kindje geboren gaat worden in deze crisiswereld? Ja, in welke dan hè? Zoveel alternatieven zijn er niet. En sowieso, wat is dat dan, ‘de wereld’? Weet ik veel. Als je naar het journaal kijkt en je denkt dat dat de wereld is, ja dan heb je een probleem. Dat is niet de wereld, dat is het journaal. Dat is gewoon een vorm van ramptoerisme met een aantal problemen op een rijtje. Als ik mijn problemen op een rijtje zet lijkt het ook alsof ik een k*tleven heb. Ik bedoel, ik vind het ook altijd veel te gedetailleerd man.  Ik zou het prima vinden als een nieuwslezer zou zeggen: “Oh mensen toestanden, pfff. In Irak dit, in Afghanistan dat, je wil het niet weten.” Het meest gênante van het hele journaal vind ik toch altijd het weerbericht. Daarvan denk ik altijd: Kom op man, dat kun je toch niet maken? Je kan toch niet eerst gaan vertellen van: "Wow daar in Sumatra overstromingen, honderden mensen dood, daar bermbommen, zoveel mensen gaan sneuvelen en daar oh, oh, oh" en daarna gaan vertellen wat de temperatuur hier de volgende dag wordt. Dat kan toch niet. Dat kan in de sociale context toch ook niet? Dat je een bekende tegenkomt op straat en dat je vraagt: “En hoe is het?” “Het is niet zo goed. Nee mijn vader is helemaal uitgezaaid, twee, drie maanden hooguit. Die man heeft pijn, pijn,…” Waarop je zegt: “Oh ja, het wordt morgen trouwens 16 graden.” Dat kan toch niet.

Maar goed, ik moest nadenken over wat ik wat ik nu wilde. En dit deep down, ben ik altijd tegen het verwekken van mensen geweest. Zoals ik ook tegen het vermoorden van mensen ben. Ik vind, je kan niet van iemand anders bepalen van, hé, jij moet maar leven en jij moet maar dood. Hoewel ik altijd wel heb gedacht: Als ik ooit kinderen neem, dan doe ik het klimaatneutraal. Als ik eentje verwek, maak ik er ook eentje koud. Maar ja toen dacht ik ook van, ik heb ook best veel mensen waarvan ik hou, daarvan heb ik het leven zien beëindigen. En ik weet niet waarom ik dat dacht, maar misschien is het wel goed voor mij een keer het leven te zien beginnen van iemand van wie ik hou. Weet je, what the f*ck!. Het leven is een experiment bij mijn eigen proefkonijn. Laat maar gewoon doen. Ik zei: “Ja!” Volmondig!

Je kent me best. Ik ging mee naar zwangerschapsgymnastiek op de avond dat de vaders dan mee mochten. Zo'n vrouw die ging van alles uitleggen hoe het eraan toe zou gaan bij de bevalling, waar je op moet letten. Het was belangrijk om tijdens het persen gebruik te maken van de zwaartekracht. Dus dat je als vrouw niet alleen maar moet liggen, maar ook zitten en hurken en hangen. Want zei ze: “Probeer maar eens liggend te poepen.” Ja, en ik dacht dus dat dat een opdracht was.

De bevalling

Oh ja, toen begon het bij mij al te dagen, van dit hele traject, dit is niks voor mij. Die hele zwangerschap, ik vond het niks. En natuurlijk is het ook interessant. Het zijn allemaal dingen die je voor het eerst doet. Kijk, ik had voor het eerst seks met een zwangere vrouw. Nou, je hebt eigenlijk een triootje waar je altijd om gezeurd hebt, maar het is toch anders. Ik vond het nooit relaxed. Weet je, wanneer moet je ophouden? En ik had geen zin op dat moment, dat zo'n vroedvrouw zeggen: “Meneer Maas, u moet nu echt even aan de kant, we moeten die navelstreng doorknippen.”
Heftig man, zo'n bevalling, dat is heftig. Jezus man, wat een uitputtingsslag! Ja, zij kon lekker liggen, maar ik zat daar urenlang zo. Ongemakkelijke stoel. Nee, mijn vriendin heeft een hoop pijn gehad. Maar ik moet zeggen, ze droeg het als een man.

Ja het kan ook, ons kindje lag verkeerd om. Dus het was geen stuitligging, maar een 'sterrenkijkertje' heet dat. Zo heet dat, een ‘sterrenkijkertje’ Kijk normaal gesproken, als een vrouw gewoon op de rug ligt komt het baby’tje er uit zoals Superman. En die van ons die kwam zoals een monteur onder zijn auto. Een sterrenkijkertje is dat. Nou dat vond ik wel een magisch moment. Het ene moment zit zo’n baby’tje in je vriendin en een moment later is dat baby'tje uit je vriendin. Nou ik ken het van mijn penis maar een heel nieuw mens? Babytje werd opgetild. Het was een meisje, ze huilde. Ze werd op de buik van mijn vriendin gelegd en voor het eerst keek ik naar mijn eigen dochtertje. Daar lag ze. Vers geperst. En dat vond ik ook zo super. Want kijk, niemand had een baby’tje ook maar iets uitgelegd en die wist precies wat ze moest doen. Ze werd aan de borst gelegd en ze ging meteen melk drinken. Ze ging zuigen en hoe? Wist je dat baby's na twee dagen al een blaar op hun bovenlip hebben? Het heet een zuigblaar. Wat wandelaars van de Vierdaagse onder hun voeten hebben, hebben baby's op hun bovenlip. Dat is toch fantastisch? En die wil om te leven. Zonder dat zo'n baby’tje weet wat het leven nou eigenlijk in petto heeft.

Kraamtijd

Ja, dat is maf hoor. Voordat ik kinderen had, toen dacht ik altijd, dat is niks voor mij. En nou heb ik er een en nou weet ik het zeker! Het is niks voor mij. Man die eerste paar dagen dat gaat dan nog wel. Dan krijg je hulp, daar had ik om geroepen, HUUUUULP! Maar die hulp die gaat weg. Die baby blijft. Ik ben er nou wel achter dat precies die eigenschappen die je nodig hebt als ouder, dat zijn nou net die eigenschappen die ik ontbeer. Je moet consequent zijn. Als ik iets niet ben, dan is het wel consequent. Tuurlijk, ik ben wel eens consequent, maar niet de hele tijd. Ja, natuurlijk hè, ontdek ik nu ook dingen over mezelf waarvan ik niet wist dat ik ze in me had. Ik bedoel hè, ik weet nu bijvoorbeeld dat ik een ochtendhumeur heb. Nooit geweten! Altijd er gewoon lekker doorheen geslapen. Nee, ik kan niet echt zeggen dat ik op een roze wolk zit, meer een soort grijze mist. Echt ik kan wel janken, maar die baby is me steeds voor. Mnhee, mnhee,  de hele tijd. Als het maar gezond is. Nou, een paar kleine complicaties aan die stembandjes waren mij niet slecht uitgekomen.

Ja tuurlijk ben ik blij dat uiteindelijk alles goed is gegaan. Dat ik van die slingers voor het raam kon hangen met ‘Hoera, een meisje’. Hoewel ik ook wel benieuwd was geweest hoe de buurt had gereageerd als ik in diezelfde fleurige letters had opgehangen, ‘Helaas een miskraam’. En dan in de buurt gaan trakteren op beschuit met gestampte muisjes.  Het is niks voor mij man, het is niks voor mij.

Theo Maassen - Vader klaagt

Nee jongen, ik heb het altijd gehad vanaf kinds af aan. Als ik iets moet dan is er voor mij meteen de lol af. Net ook, toen moest ik poepen ja dan hoef ik al niet meer.

Nee, wat dat betreft is het gezin voor mij echt wel de ‘hoeksteen’ waar ik mijn eigen ruiten mee heb ingegooid. Dit is gewoon niks voor mij en meer valt er niet over te zeggen. Ik ben gewoon zo iemand die moet je gewoon 's morgens met rust laten en 's middags ook.

En zeggen mensen: “Theo, denk je al aan het tweede?” “Ja, aan een tweede vrouw ja.” Sterilisatie, daar denk ik aan. Maar goed, dan is weer de vraag, bij wie dan hè?  Ja dat is bij ons wel duidelijk op zich. Ik heb het daar de vorige keer over gehad. Mijn vriendin heeft echt een hele zware bevalling gehad. Ze heeft onnoemelijk veel pijn gehad en denk nou ja hè, dan kan zo’n sterilisatie er nu ook nog wel bij.

Ik had gewoon een kindje moeten verwekken bij zo'n andere bekende Nederlander, dan hadden we liefdesbaby gehad in plaats van zo'n vervelend jankkind. Moet je eens proberen bij een meisje van drie een maillot aan te trekken als ze daar geen zin in heeft. Ah vanmorgen ook jongen, dan heb je er eindelijk één beentje in, dan ga je voor het andere beentje en dan zit ze daar met één voetje in, en trekt ze die binnenstebuiten,…oh. Ik heb nou wel veel meer bewondering voor mensen die kinderen seksueel misbruiken. Nou ik geef het je te doen hoor.

Ja kijk, ik heb gelukkig vrienden die hadden allemaal veel eerder kinderen. Die proberen mij een beetje er doorheen te coachen. “Ja Theo, het wordt alleen maar leuker. Dadelijk gaat ze herkennen.” Nou dat weet ik ook nog precies, dat ik thuis kwam, mijn dochtertje mij zag en zei: “Hé, dat is Theo Maassen.” Wat koop ik daarvoor. Superleuk. Ik ben blij dat ik hier even ben. Die hele thuissituatie van mij. Weet je, een gevangenis kan ik het niet noemen. In de gevangenis kun je af en toe nog ongestoord een boekje lezen op bed. Gevangenisstraf man, ik zou er een moord voor doen. Nou laatst was er ergens een bomaanslag, die was nog niet opgeëist. Heb ik echt even gedacht, zal ik het doen?